Tamara van Ark

Werken loont niet meer, wat nu?

Parttime werken vanuit de bijstand loont niet. Of je nu loondispensatie of loonkostensubsidie als uitgangspunt neemt.

Afgelopen weken heb ik veel gelezen over het afschaffen van de loonkostensubsidie voor mensen met een arbeidsbeperking. De loonkostensubsidie wordt straks vervangen door een loondispensatie. Werkgevers betalen de medewerker de daadwerkelijke loonwaarde en het inkomen wordt aangevuld door de uitkerende instantie. Minder administratieve ballast voor werkgevers en één regeling. Maar werken loont niet meer, wat nu?

De rode draad is wel dat iedereen die ik spreek tegen deze ontwikkeling is. Vooral omdat deze groep met loondispensatie straks een aanvulling krijgt tot bijstandsniveau. Dus niet meer het minimum loon verdient zoals met een loonkostensubsidie (de werkgever betaalt het minimum loon en wordt bij deze regeling gecompenseerd voor de ontbrekende loonwaarde), maar “werkt voor een bijstandsuitkering”.

Motivatie

Veel gehoord in de wandelgangen en op social media is het argument dat de motivatie om te werken bij medewerkers afneemt. Ervaring uit de praktijk leert ons dat het moeilijk is medewerkers gemotiveerd te houden als ze er netto per maand niets aan over houden. Dat ervaren wij al jaren bij een hele grote groep medewerkers die naast werken niet volledig uit de uitkering komen.

Ik ken er veel die het wel volhouden. Waar werken een persoonlijke meerWaarde heeft. Een andere sociale omgeving, een andere rol en uiteindelijk in een aantal gevallen een ander perspectief voor de toekomst. Maar ik ken nog meer verhalen van mensen die dat niet volhouden. Waarbij het niet ligt aan de motivatie, maar aan frustratie.

Werken moet lonen

Tijdens de netwerkbijeenkomst SZW op maandag 27 november heb ik zowel Minister Wouter Koolmees als staatssecretaris Tamara van Ark diverse keren horen uitspreken dat werken moet lonen. En juist daar ben ik helemaal voor. Niet alleen voor de groep mensen met een arbeidsbeperking maar voor iedereen die naar vermogen bijdraagt.

Ik maak me al langere tijd hard voor een grote groep mensen in de bijstand die ondanks de bijdrage die zij leveren niet boven bijstandsniveau uitkomt. Ik schreef daarover al eens het verhaal van Miranda. De huidige discussie biedt een kans om iets te doen voor alle mensen in de bijstand. Dat de huidige medewerkers uit de bijstand niet zoals nu alleen in het eerste half jaar iets boven op de uitkering mogen verdienen,  maar dat werken voor iedereen lonend wordt en blijft.

Krappe arbeidsmarkt

Op een krapper wordende arbeidsmarkt wordt het alleen maar noodzakelijker dat iedereen naar vermogen een steentje bijdraagt. Maar dat bereiken we alleen als iedereen daarvoor ook beloond wordt. We hebben de parttime beschikbare mensen, statushouders en mensen met een arbeidsbeperking heel hard nodig. Omdat een inclusieve organisatie leuker is om in te werken, groeien en ontwikkelen van de mens stimuleert én omdat we we iedereen in onze samenleving nodig hebben, en ze dat ook willen laten voelen.

Medewerkers met een arbeidsbeperking aanvullen tot bijstandsniveau is geen goede zaak. Maar ook het aanvullen tot bijstandsniveau van veel andere medewerkers is geen goede zaak. Het is zaak dat ons nieuwe kabinet regelt dat werken voor iedereen loont.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Twitter
YouTube
LinkedIn
Instagram