Kun je een vergelijking maken tussen het kastenstelsel in India en mensen die hun hele leven in de bijstand zitten?
Bloggen met als rode draad “inclusiviteit”, het is schrijven over mijn passie. Think big, act small. Een passie verdwijnt niet als je op vakantie gaat. Tijdens onze rondreis door India en Nepal met mijn bijna 14 jarige dochter, hebben wij ons laten overvallen door de armoede, vervuiling, cultuur en het kastenstelsel.
Kastenstelsel
Na gesprekken met de lokale bevolking werd ons duidelijk dat formeel het kastenstelsel is afgeschaft, maar in werkelijkheid is er nog steeds een uitzichtloos bestaan voor een hele grote groep.
Sociaal is er een te groot belang het kastenstelsel in stand te houden. We zagen ontwikkeling vanaf de midden kaste maar daar onder is en blijft het leven uitzichtloos. Men geeft zin aan het leven door goed te zijn en te sparen voor een juiste uitvaart en daarmee de hoop op een betere reïncarnatie.
Inclusief ondernemerschap in India
Wat als werkgevers in India zouden kiezen voor inclusief ondernemerschap, voor een personeelsbestand dat een afspiegeling is van de beroepsbevolking? Zou dit een kans zijn voor de kastelozen om iets aan hun eigen leven en leefomgeving te veranderen?
Was het maar zo makkelijk. Het besef dat je invloed kunt uitoefenen op je eigen leven, je eigen toekomst en dat van je kinderen is daar niet anders als hier. Het begint in India met het naar school laten gaan van je kinderen nu onderwijs voor iedereen toegankelijk is. Het terugdringen van analfabetisme en zorgen dat jij de uitzondering op de regel wordt. Iedereen kan die cirkel doorbreken, maar daar is kracht en moed voor nodig.
Onze inclusieve arbeidsmarkt
En dan begin je weer met werk. De dagelijkse werkelijkheid van een grote groep mensen die op onze arbeidsmarkt zo moeizaam een kans maakt. De wil van werkgevers om de stap naar werk kleiner te maken, en de bureaucratie en regels die belemmerend werken. Mijn overtuiging dat inclusief ondernemerschap verder gaat dan de banenafspraak. Ondanks het geloof dat inclusiviteit wereldwijd toepasbaar is, bestaat mijn dagelijkse werkelijkheid uit Asito, haar partners en onze samenleving. Maar mijn dromen zijn groter, ik ben nog niet uitgereisd.
Ik ga weer investeren in die kleine succesvolle stappen, de verbinding en samenwerking. De voeding van mijn passie, de twinkeling in de ogen, de A-factor, bij onze medewerkers maar vooral ook bij onze nieuwe collega’s en samenwerkingspartners.