Ruim een jaar geleden trof ik Nazrete voor het eerst. Een bijzondere collega die mijn hart geraakt heeft. Ze maakte dat ik naar Ethiopië reisde om een klein beetje te ervaren wat vluchtelingen uit dat gebied doormaken. Nu kan ik me goed verplaatsen in de situatie waarin Nazrete en haar dochter zitten.
“6 jaar geleden liet ik Ariam achter bij haar oma in Eritrea en vluchtte ik naar Nederland. Inmiddels is ze in “Tigray” Ethiopië. Ze is de grens veilig gepasseerd in zit nu in het vluchtelingenkamp van het Rode Kruis. Samen met haar 24 jarige nichtje die haar begeleidt tot aan het vliegtuig”.
De spannende reis
“Twee maanden geleden verliet Ariam, mijn inmiddels 14 jarige dochter, Eritrea in een tweede poging de grens met Ehtiopië over te steken. Via een droog gevallen rivierbedding trok ze samen met haar 24 jaar oude nicht illegaal de grens over. Na 6 jaar op weg mij, haar moeder, in Nederland”.
Een veilige grens oversteek met een groep kost 1.000 Euro. Geld dat Nazrete al die jaren spaart om haar dochter een leven met haar te geven, en deze reis te kunnen laten maken. Iedere maand maakt ze 200 Euro over voor het leven van haar dochter. Ze werkt fulltime en loopt van en naar haar drie verschillende werplekken om geld te besparen. En zo komt ze aan 1.000 Euro voor dit eerste deel van de reis.
“Na een paar dagen kwamen ze veilig aan in het vluchtelingen kamp van het Rode Kruis in Tigray. Daar moet ze minimaal 45 dagen blijven voordat ze door mag naar Addis Ababa, mits ze toestemming krijgt. Haar nicht reist met haar mee, tot ze op het vliegtuig stapt, alleen is het voor een 14 jarig meisje niet veilig. Vanuit Tigray is het ongeveer drie dagen reizen naar Addis Ababa”. Een reis waar Nazrete voor aan het sparen is.
Zodra ze in Addis is aangekomen kan Ariam een LIS-pas aanvragen waarmee ze uiteindelijk naar Nederland kan reizen. Een procedure die nu ongeveer 8-12 maanden duurt. 8-12 maanden die ze in Addis moet overleven. Ik ben er geweest, voor een kind op straat is het niet veilig. Nazrete is dan ook op zoek naar een huurwoning die zij moet betalen naast het levensonderhoud. En dan, hopelijk in december, kan Ariam naar Nederland komen.
De kracht van Nazrete
De motivatie van Nazrete is ongekend. Nog net zo enthousiast en gedreven als de eerste keer dat ik haar zag. Ze moet gewoon. Het is geen keuze, het is haar dochter. Maar Nazrete vergeet dat Ariam het aan het doorzettingsvermogen, het lef en de liefde van haar moeder te danken heeft dat ze een vooruitzicht heeft op een leven in Nederland.
Nazrete wordt onbegrepen door haar familie omdat niemand weet hoe zwaar haar leven in Nederland is, hoe moeilijk de taal en hoe confronterend de eenzaamheid. Het leven in Europa is goed, dus zij heeft makkelijk praten, maar zo is het niet. De ongekende drive van Nazrete is ook in Nederland uniek. Een voorbeeld hoe de weg naar werk opgepakt kan worden als je maar de juiste motivatie hebt.
Vorig jaar mei vertelde Nazrete staatssecretaris Van Ark over haar leven en haar dochter. En hoe graag ze haar weer bij zich zou hebben. Nu lijkt het in 2019 waarheid te worden, met nog een lange weg te gaan.
TENT partnership
Maandag 8 april tekende Hans van Leeuwen namens Asito het Tent Partnership en committeerde zich aan het bieden van werk met toekomstperspectief aan 50 statushouders in 2 jaar tijd. Collega’s als Nazrete hebben via deze weg al hun plek gevonden in onze maatschappij en Asito wil dit komende jaren met onverminderde kracht en inzet blijven doen.
