Eind 2016 besloot ik bruggen te bouwen. Naar collega’s, de samenleving en de besluitvorming.
2016 begon voor mij persoonlijk en professioneel met tegenslag. Gelukkig kon ik al snel de vruchten plukken van jarenlange persoonlijke ontwikkeling en investering op professioneel vlak. Daar zag dat kleine puntje van licht aan de horizon, de brug naar mijn “droombaan”.
Bruggen bouwen
“Ieder nadeel heb zijn voordeel” zei Cruijff, mijn kans om mijn leven gevoelsmatig van “scratch” af op te bouwen. Zo besloot ik al mijn tijd en energie te stoppen in, en halen uit, mijn professionele loopbaan. Deels noodgedwongen want mijn verliefde puberende dochter wil mama echt niet meer constant om zich heen. En dat hebben mijn nieuwe collega’s bij Asito geweten. Eén brok energie kwam binnen, en dat is onveranderd. Maar hoe kon ik bovenstaand nu inzetten voor een ander?
Statushouders
Politiek gezien zijn er een paar grote thema’s. Vluchtelingen, statushouders en integratie is één van de prominente. Een paar maanden geleden heeft Asito besloten echt werk te maken van de uitdagingen voor deze groep. Als schoonmaakbedrijf met zoveel nationaliteiten, een Nationaal Integratiediner en uitgebreide ervaring is dit een onvermijdelijke stap, diversiteit zit in onze genen.
Maar wij willen meer zijn dan een eindstation in werk, wij willen vooral ook opstap zijn naar meedoen in Nederland, meedoen in de samenleving. Voor ieder mens geldt dat als het op één van de twee domeinen, persoonlijk of professioneel, goed gaat kun je de halve wereld aan. Dat lichtpuntje, die professionele start wil Asito geven.
Een vluchteling komt hier met een traumatische ervaring in het kwadraat. Wij kunnen het persoonlijk leed niet wegnemen, wij kunnen wel de energie op professioneel vlak geven. En ik geloof dat als je besluit zo ver te vluchten, alles achter te laten, op zoek bent naar veiligheid, je mee wil doen in je nieuwe samenleving.
Kansen voor landelijke werkgevers
De politiek kijkt vaak naar het MKB, daar liggen de kansen. En misschien liggen daar ook wel de beste kansen. Ik merk als landelijk werkgever hoe moeilijk het is om iets centraal van de grond te krijgen. Daar waar mijn interne organisatie vraagt om een uitgewerkt plan, een heldere werkwijze en uniformiteit van waaruit maatwerk geleverd wordt aan het individu, maakt de decentralisatie dat ik met 390 verschillende gemeenten om tafel moet.
Een plan wat past binnen de kaders van de wetgeving hoeft nog niet te passen binnen de keuzes die gemeenten maken. En zo hebben we na 4 maanden investeren in relaties, achterhalen van juiste contactpersonen, energieke gesprekken met zeer welwillende ambtenaren en taalaanbieders, afstemming van regels eindelijk zicht op de eerste samenwerking met 2 gemeenten. Uiteraard 2 verschillende werkwijzen en afspraken.
Bureaucratie
Alle energie die zit in mij, in mijn collega’s, Asito, de Statushouders en al die welwillende ambtenaren en taalaanbieders wordt niet effectief ingezet. Het ontmoedigende bureaucratische traject maakt dat steeds meer mensen in de overlevingsstand geraken, en de kracht om dit tot een succes te maken verliezen.
Ik wil met mijn energie me niet alleen hard maken voor de individuele plaatsingen maar ook een oproep doen aan de politiek. Open de ogen en zoek verbinding, bouw een brug! Maak van dit thema geen verkiezingsretoriek want het gaat om mensen, om kansen, het gaat om meedoen.