Verdraagzaam zijn of bijdragen aan verdraagzaamheid?
Toen ik gevraagd werd voor de jury van Stichting Paleis van de Verdraagzaamheid hoefde ik niet heel lang na te denken. Asito, die de titel ambassade van verdraagzaamheid twee jaar geleden in ontvangst mocht nemen is trots op deze titel en graag wilden we een bijdrage leveren aan de jury.Hoe logisch was het dan dat ik dat ging doen.
Nominaties
Goed voorbereid ging ik op pad met mijn nominaties voor ambassade en ambassadeur van verdraagzaamheid. De vraag die ik mezelf had gesteld was “wie of welke organisatie maakt zich niet alleen hard voor een bepaalde groep in de samenleving, maar is daarnaast ook in staat een brug te slaan voor die groep náár de samenleving?” Wegens een kleine ingreep mocht ik tijdens de nominaties niet praten en kon noodgedwongen alleen maar luisteren hoe mijn voordracht door de stichting werd voorgelezen en hoe de reacties daarop waren.
Mijn voordracht voor ambassadeur viel af. Niet omdat hetgeen hij deed niet bijdroeg aan verdraagzaamheid maar omdat hij voor een bedrijf werkt wat nog steeds gebruik maakt van plofkippen. Tegelijkertijd werd een ambassadeur ingebracht die zich hard maakt voor een groep mensen in onze samenleving maar op een manier die zeer veel weerstand oproept bij een andere groep in onze samenleving waardoor er juist verwijdering ontstaat in plaats van toenadering.
Nominaties
Er ontstond een mooie discussie hierover binnen de jury waarna één van de andere kandidaten mijn stem kreeg. Niet omdat ik niet meer achter mijn nominatie stond, maar omdat ik nog meer achter andere nominaties kon staan. Daarna voerden we de discussie over de ambassade van verdraagzaamheid. Valt deze ten deel aan een stichting, vereniging of noaberschap of kan ook een bedrijf deze titel ontvangen. Asito had tenslotte al eens vol trots deze titel in ontvangst mogen nemen dus voor mij gold het laatste. En zo nomineerden we ook de ambassades.
Zonder iets te zeggen vertrok ik naar huis met de toezegging me goed voor te bereiden op de vervolgavond. Die voorbereiding betrof vooral de vraag of ik achter de argumentatie al dan niet mensen of organisaties te nomineren kan staan.
Er blijkt voor mij een verschil te bestaan tussen verdraagzaamheid en een bijdrage leveren aan verdraagzaamheid. Iemand of een organisatie kan verdraagzaam zijn, maar levert het dan ook een bijdrage aan verdraagzaamheid. Het antwoord is voor mij “niet per definitie”. En met die gedachte vertrok ik naar de juryavond waarin we de ambassadeur en ambassade zouden kiezen.
Genomineerden
De lange juryavond begonnen we met het gelijk zetten van de klok. Wat is nu ons uitgangspunt in deze discussie. Mensen die mij kennen weten dat ik me ergens alleen aan kan verbinden als ik er voor de volle 100% achter sta. En voor dat laatste was nog wel iets nodig. Uiteindelijk waren we het met elkaar eens. Het gaat om het bouwen van bruggen. En zo is de jury gekomen tot weloverwogen en onderbouwde winnaars van de titel ambassadeur en ambassade van verdraagzaamheid waar ik helemaal achter sta.
Internationale dag van Verdraagzaamheid
Donderdag 16 november is de internationale dag van verdraagzaamheid. Op deze avond wordt door stichting Paleis van de Verdraagzaamheid bekend gemaakt wie zich komend jaar ambassadeur en ambassade van verdraagzaamheid mag noemen volgens de jury. Daarnaast worden op deze avond ook de publieksprijzen uitgereikt voor Consul en Consulaat van verdraagzaamheid.
