Het bloggen gaat me steeds makkelijker af. Mijn teksten worden langer, pakkender en ik krijg steeds meer lezers.
Voorjaar
Ik ben in de eerste helft van 2017 veel op pad om verhalen op te halen van mijn collega’s. In Den Haag ontmoet ik Miranda die niet alleen haar verhaal deelde maar mij ook een opdracht meegaf. Laat werken ook voor mij lonend zijn!
Daarna trof ik Ulku Ozbek, met wie ik in gesprek kwam over culturele verschillen en handen schudden. Ik maakte kennis met Cafer Kilic die ontwaakt uit zijn coma moet verder leven zonder korte termijn geheugen.
De quotumwet en de juridische constructies die organisaties bedenken maar ook de kansen die dit biedt voor praktijkschoolleerlingen zijn mijn volgende onderwerp. Gevolgd door een blog over inclusief ondernemen.
Zomer
Mijn reis naar Sri Lanka en de Malediven doet mij inzien hoezeer El Nino effect heeft op het leven in de zee, mijn confrontatie met klimaatverandering. De foto is gemaakt in Sri Lanka tijdens een gamedrive. En mooi moeder – dochter moment voor de olifanten, en voor mij. Deze foto hangt als doek ook buiten aan de muur in onze tuin. Een constante herinnering dat de toekomst voor je ligt, en je de weg zelf bewandeld, hoe groot of klein je ook bent.
Ook ga ik dit jaar veelvuldig bij statushouders op bezoek die ondanks problemen met de taal bij Asito aan de slag gaan op een bungalowpark en mag ik met ze in gesprek over reële dromen. We gaan op bezoek bij het Duitse Rode Kruis in Hannover om van elkaar te leren over de omgang met vluchtelingen en statushouders.
Najaar
Na de zomer volgt een blog over de rode draad door 2017, de zichtbaarheid van trots bij onze schoonmaakkrachten.
In oktober vieren we de dag van verbinding met het Nationaal Integratiediner en ga ik op bezoek bij de winnaars van de sociale innovatie prijs op Duurzame Dinsdag. Aan het einde van het jaar mag ik nog jurylid zijn bij de stichting Paleis van Verdraagzaamheid, en zo zit het blogjaar 2017 er weer op.
