Halverwege 2016 ben ik begonnen met bloggen. Mijn eerste blog ging over de indrukwekkende reis van mij en mijn dochter naar India en Nepal en had als titel; Think big, act small.
In het najaar van 2016 was ik op een aantal bijeenkomsten die veel indruk hebben gemaakt. Tijdens de week van respect schreef ik over werkgeluk en de kracht van inleven.
Asito organiseerde een mooie bijeenkomst met als gastspreker Mirjam Spitholt die vertelde over gelukskunde. Een inspirerende sessie die het hele publiek raakte, ook mij. Maar was hij zo afwijkend van andere inspiratiesessies?
Tegen het einde van 2016 had ik vooral persoonlijke worstelingen die door ontmoetingen met mensen een andere perceptie kregen. Live life like a heartbeat en bouw een brug gaan over de stappen die ik zelf in 2016 heb gezet.
Eind 2016 ontstond het idee om de verhalen van bijzondere collega´s die ik mocht ontmoeten voor mijn werk te verzamelen en bundelen in een witboek. Het eerste verhaal, dat ik nog steeds regelmatig als voorbeeld gebruik, is het verhaal van Jeroen, en hoe hij door werk zijn identiteit terug vond.
De foto van de Taj Mahal doet mij denken aan het moment dat ik betekenis gaf aan het begrip “serene rust”. Tijdens ons bezoek aan de Taj Mahal zaten mijn dochter (toen 13 jaar) en ik naast elkaar onder de bomen. We genoten van de rust en stilte met honderden mensen om ons heen. Dat was een heel bijzonder moment dat ik serene rust heb genoemd.
